Μια απόπειρα μετα-μπλόγκινγκ

Η μπλογκόσφαιρα τελικά έχει απ' όλα και ίσως αυτή είναι η ομορφιά της. Στην μπλογκόσφαιρα υπάρχουν blogs, υπάρχουν blogs που σχολιάζουν άλλα blogs και, εσχάτως--και αυτό το ποστ μου ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία θέλω να πιστεύω--υπάρχουν blogs που σχολιάζουν τα blogs που σχολιάζουν τα blogs! Είναι ομολογουμένως μια ενδιαφέρουσα αλυσίδα αυτή που θα μπορούσε να συνεχίζεται επ' άπειρον, δε νομίζετε;

Η κριτική είναι βασικής αξίας, κατά τη γνώμη μου. Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσετε ότι με μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα ακούγαμε--ή τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε--μια αρνητική γνώμη για τα γραπτά μας, παρά δέκα γνώμες "χειροκροτητών", αρκεί φυσικά να είναι τεκμηριωμένη και ειλικρινής (όχι ότι δεν είναι ευχάριστα τα θετικά σχόλια φυσικά, καταλαβαινόμαστε πιστεύω). Η κριτική μας δείχνει τα λάθη μας, μας επισημαίνει τις παραλείψεις μας, μας βοηθά γενικώς να γίνουμε καλύτεροι, μας αποκαλύπτει άλλες οπτικές των πραγμάτων που μπορεί να μην φανταζόμασταν. Η κριτική είναι πολύτιμη, με λίγα λόγια!

Αυτό που μου κάνει πάντως εντύπωση παρατηρώντας κάποιες αντιδράσεις εντός της μπλογκόσφαιρας είναι η τάση από ορισμένους να ασκείται κριτική σε πράγματα που δεν αφορούν στα ίδια τα γραπτά, αλλά στο "περιτύλιγμα" αυτών. Με τον όρο περιτύλιγμα εννοώ είτε την εμφάνιση κάποιου blog στο μόνιτορ--το μέγεθος της γραμματοσειράς ή τα linkblog που το συνοδεύουν--είτε την εμφάνιση του ίδιου του blog--πχ τη λίστα με τα links. Ακόμη, να ασκείται κριτική σε πράγματα που αφορούν μεν στα γραπτά, είναι όμως κατά την άποψή μου επουσιώδη--πράγματα όπως το μέγεθος του ποστ, το μέγεθος των σχολίων, η συχνότητα συγγραφής ποστ κοκ.

Έχω λοιπόν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι τελικά Ο,ΤΙ και να κάνει κάποιος για τα παραπάνω, οποιαδήποτε "μπλογκοσυμπεριφορά" κι αν έχει, οποιαδήποτε "μπλογκοστάση" κι αν υιοθετήσει, ΠΑΝΤΑ θα βρεθεί κάποιος να του πει "και μα και μου και ΔΑΠ νου δου φου κου" (το ξέρω, άσχετο, μου 'χει μείνει το κουσούρι να βρίζω τη σκατοπαράταξη!). Εγώ έχω προσωπικά ταυτιστεί πολλές φορές με "συμπεριφορές" που κάποιοι "κατακεραυνώνουν" με το λόγο τους κι όμως, έχω δει να εκτοξεύονται βέλη και κατά άλλων τύπων "συμπεριφοράς" (συμπεριφορά εννοώ και πάλι είτε εντός blog είτε εντός μόνιτορ).

Ας πάμε λοιπόν και σε μια λίστα με παραδείγματα, για να εξηγήσω τι εννοώ όταν λέω ότι "πάντα κάποιος θα 'ναι λάθος!" :

Περί μεγέθους γραμματοσειράς :

Αν κάποιος εμφανίζεται με μεγάλα γράμματα στο μόνιτορ, τότε αποκλείεται να τα "κέρδισε" με την αξία των γραπτών του, αλλά αποτελούν αυτά μια έμμεση απόδειξη του πόσο δημοσιοσχετίστας είναι και του πόσο η "κλίκα" στην οποία ανήκει τον στηρίζει.

Αν κάποιος εμφανίζεται με μικρά γράμματα τότε φυσικά είναι ένας τιποτένιος που δεν του αξίζει καμιά προσοχή και τα λεγόμενά του και τα γραπτά του δεν έχουν καμιά αξία.


Περί linkblogs :

Αν κάποιος κάνει πολλά linkblogs τότε αποκλείεται όντως να του άρεσαν κάποια κείμενα και να τα επιβραβεύει, αποκλείεται να θέλει να αναδείξει κάποιες φωνές και αποκλείεται να χρησιμοποιεί το linkblog έστω ως σελιδοδείκτη! Αντιθέτως, το κάνει μόνο και μόνο για την προσωπική του προβολή.

Αν κάποιος δεν κάνει συχνά linkblogs ή απέχει από την όλη διαδικασία είναι βεβαίως μια ακατάδεκτη ψωνάρα που νομίζει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους.


Περί μεγέθους κειμένων :

Αν κάποιος γράφει μακροσκελή κείμενα είναι σεντονάς και βαρετός και δεν του αξίζει να διαβαστεί.

Αν κάποιος γράφει μικρά κείμενα ή έστω λίγες φράσεις και τις δημοσιεύει, τότε έχει πρόβλημα εκφραστικό ή δεν έχει τι να πει και μας τα ζαλίζει τσάμπα και βερεσέ.


Περί σχολίων :

Ισχύει πάνω κάτω ό,τι και για τα linkblogs. Επίσης, όποιος κάνει θετικά σχόλια είναι χειροκροτητής. Όποιος κάνει αρνητικά είναι κακόπιστος.


Περί συχνότητας δημοσιεύσεων :

Όποιος κάνει συχνά ποστ είναι "μπλογκομαϊντανός" και "λερώνει" τα μάτια μας με τις συχνές του δημοσιεύσεις.

Όποιος γράφει αραιά και που στερείται έμπνευσης και "τι μου το 'θελε το blog ο κακομοίρης;".


Περί εμφάνισης του blog, links, κλπ :

Όποιος ασχολήθηκε κι έφτυσε αίμα παλεύοντας με την html για να φτιάξει ένα όμορφο blog είναι ένας επιδειξίας που "πως την έχει δει δηλαδή;". Όποιος επιμένει σε μια πιο απλοϊκή εμφάνιση είναι τεμπέλης και ανάξιος της προσοχής μας.

Όποιος έχει μια λίστα με links από τα αγαπημένα του (ή όχι και τόσο) blog το κάνει γιατί θέλει να γλύψει τους συγκεκριμένους bloggers. Όποιος βέβαια δεν έχει αντίστοιχη λίστα δεν μπορεί παρά να είναι "περίεργος", ένας "μονόχνωτος" και "αντικοινωνικός" με μάλλον μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.


Θα μπορούσα φυσικά να φέρω κι άλλα παραδείγματα, αλλά φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω : Δεν υπάρχει blogger που να μην ανήκει σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες που όλοι θα 'χουμε λίγο πολύ δει να "λοιδορούνται" κατά καιρούς. Το θέμα είναι λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, κατά πόσο μ' όλα αυτά χάνεται το νόημα του ίδιου του bloging, που, αν δεν κάνω λάθος, αφορά κυρίως στο γράψιμο και όχι στο, γοητευτικό ίσως για κάποιους, κυνήγι της ίντριγκας, των συνομωσιών και των αντιμαχόμενων παρατάξεων.

Όλο το παραπάνω θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια συγκεκαλυμμένη απόπειρα μετα-μπλόγκινγκ, έτσι, για να μου φύγουν κι εμένα οι "καύλες", την ώρα μάλιστα που θα 'πρεπε ίσως να παρακολουθώ την ψηφοφορία της Eurovision! Ίσως να 'ναι κι έτσι βέβαια, εμένα μια φορά μου κάνει εντύπωση το ζήτημα, όντας καινούργιος, όχι στα blogs, αλλά στην κοινωνία του ελληνικού μόνιτορ.